‘Kiezen voor het familiebedrijf was niet vanzelfsprekend’

Marinka Nooteboom (50), directeur van de Koninklijke Nooteboom Groep, bekijkt haar familiebedrijf met de blik van een bankier. ‘Mijn vader nam beslissingen op gevoel, maar ik wil toch graag een business case kunnen beoordelen.’ Door haar prestaties van de afgelopen tien jaar werd ze uitgeroepen tot Zakenvrouw van het Jaar 2022.
​

Ze stond op dezelfde dag op de het online platform van Linda én in Truckstar Magazine, twee keer met dezelfde foto: als Zakenvrouw van het Jaar 2022 krijgt Marinka Nooteboom een fles champagne van demissionair minister Barbara Visser van Infrastructuur en Waterstaat. In haar speech zei Nooteboom dat ze als studente behoorlijk opkeek tegen de zakenvrouwen met deze titel die haar voorgingen. ‘Het bedrijfsleven kent nou eenmaal overwegend mannen in de top. Deze titel opent deuren, dat merk ik nu al. Het brengt niet alleen media-aandacht, maar ook bekendheid voor ons bedrijf en een podium waarop ik me kan uitspreken over zaken die me na aan het hart liggen, zoals de obstakels waar het internationale uitzonderlijk wegtransport tegenwoordig mee te maken heeft.’

De Koninklijke Nooteboom Groep werd 140 jaar geleden opgericht door de opa van haar opa. ‘We zitten eigenlijk in de niche van een niche: we maken de opleggers en trailers die worden gebruikt voor het vervoeren van extreem grote of zware ladingen. De enorme wieken van windmolens bijvoorbeeld, die soms wel zeventig meter lang zijn, gaan op een oplegger uit onze fabriek naar hun bestemming. Het is prachtig dat wij van een grote plaat staal zoiets kunnen maken. Als je de hallen ziet, ja, dat is indrukwekkend. De schaal van de trailers, de manier waarop er wordt gewerkt, dat doet me iets.’

Toch was het niet vanzelfsprekend dat Nooteboom als vijfde generatie in de voetsporen van haar vader zou treden. Opgeleid als econoom werkte ze jarenlang als bankier, onder andere bij Van Lanschot. ‘Ik werd ongedurig, ik wilde iets anders. Daarom nam ik ontslag om te gaan reizen door Zuid-Amerika. Ik leerde de taal en reisde door Chili en Argentinië. Namens een bedrijf dat microkredieten verstrekt, bezocht ik kleine fabrieken en werkplaatsen. Ik keek rond in een kleinschalig bedrijf waar mensen de wikkels van gebruikte plastic flessen afhaalden zodat ze konden worden gerecycled. Of een hal vol naaimachines, waar kleding werd gemaakt. En ik voelde: dit interesseert me écht.’

Dus terug in Nederland ging Marinka toch nog eens kijken in de fabriekshallen van het familiebedrijf. ‘Fascinerend. Wat me tegenhield om in het familiebedrijf te willen werken, waren overtuigingen die ik als kind had. Maar nu, als volwassene, moest ik dat opnieuw beoordelen. De balans sloeg anders uit.’

Ze staat nu tien jaar aan het roer van de Koninklijke Nooteboom Groep. ‘Ik kijk met de blik van een bankier naar het bedrijf. De eerste jaren was ik bezig met het kweken van vet op de botten, de financiële kant van de organisatie steviger neerzetten. Ontwikkelen we iets nieuws, dan wil ik graag een business case beoordelen, mijn vader baseerde zijn beslissing op z’n gevoel en een paar krabbels op een sigarendoosje. Hij had veertig jaar ervaring, ik nul toen ik begon. Dat was wennen. De taal en de manieren in een productiebedrijf zijn ook echt anders dan in de bancaire wereld. Ik hou er wel van, dat directe. En mijn ouders hebben me altijd opgevoed vanuit de overtuiging: iedereen is gelijk.’

Een van de veranderingen die Nooteboom doorvoerde in het familiebedrijf is het wendbaarder maken van de productie. Op die manier kan beter worden ingespeeld op de vraag in de markt en blijven de tussenvoorraden klein. ‘Dat betekent dat onze medewerkers multi-inzetbaar zijn. Ze staan per definitie niet meer op één vaste plek, maar kunnen op verschillende posities in het maakproces worden ingezet. Dat maakt het werk interessanter en afwisselender, maar het was een aanpassing voor iedereen. Verandering is nooit makkelijk.’

Ook de trailers zelf worden wendbaarder, dat is een technische uitdaging. ‘Ons trailerprogramma wordt steeds meer uitgebreid met grotere trailers, omdat ook ladingen die vervoerd moeten worden in afmeting en gewicht steeds groter en zwaarder worden. En een belangrijk aspect daarbij is dat zo’n lange trailer goed moet kunnen sturen, om bijvoorbeeld rotondes te kunnen passeren.’ Verschillen tussen wet- en regelgeving van verschillende EU-landen rond uitzonderlijk wegtransport maken het de chauffeurs, en daarmee ook Nooteboom, niet makkelijker. ‘Dankzij deze titel krijg ik misschien de kans om daar een lans voor te breken, of in elk geval om meer aandacht te vragen voor meer uniforme internationale regelgeving binnen onze sector.’